Fermy - współczesne obozy śmierci!

Wielu ludzi noszących futra usprawiedliwia się,że ich futra zostały zrobione ze zwierząt zabitych na fermach, a nie ze złapanych we wnyki i umierających przez wiele dni w cierpieniach. Powszechnie sądzi się, że hodowla na fermach jest humanitarna. W rzeczywistości nie ma nic humanitarnego w pozbawianiu zwierząt ich naturalnych warunków życia. Hodowanie zwierząt na farmach jest po prostu zinstytucjonalizowanym sposobem torturowania!!!! Co jest więc złego w hodowaniu zwierząt na fermach? Warto wiedzieć jakie gatunki zwierząt są hodowane i mordowane na fermach. Są to : norki ( około 26 milionów rocznie), lisy (4,5 miliona rocznie), szynszyle ( 250 tysięcy rocznie), sobole ( 150 tysięcy rocznie), tchórze (100 tysięcy rocznie), szopy ( 100 tysięcy) oraz rysie i nutrie. Norki to zwierzątka drapieżne pochodzące z Ameryki. Są samotnikami spędzającymi większa część dnia w wodzie. Norki są bardzo ciekawskie i dlatego potrzebują dużej przestrzeni życiowej. Tak aktywne zwierzątka nie przystosowują się łatwo do życia w klatkach. Norki hodowane na fermach, mimo prób udomowienia, są genetycznie dzikie. Aż do lat 30-tych XX w. hodowcy nadal dodawali dzikie norki do swoich hodowli. W ten sposób udomowienie, i tak trwające tysiące lat, jest niemożliwe. Na farmach norki trzymane w klatkach szerokich na 25,40 cm i długich na 60,96 cm są pozbawiane odpowiedniej przestrzeni. To ciągłe uwięzienie w klatce negatywnie wpływa na psychikę tych zwierzątek. Stają się neurotyczne, niektóre z nich potrafią godzinami chodzić tam i powrotem w klatce. Tak zastraszające warunki hodowli wywołają chroniczny stres, który powoduje, ze norki cierpią na wrzody żołądka i powiększenie gruczołów produkujących adrenalinę. Aby zatuszować tę przerażającą prawdę hodowcy przeprowadzili serię testów, próbując udowodnić, że norki nie cierpią psychicznie.. Do swych badań użyli młodych, jeszcze zdrowych osobników, tym samym zafałszowując prawdę. Z powodu cierpienia norki często okaleczają się, odgryzając sobie ogony. Jest to bardzo niewygodne dla hodowców ponieważ obniża wartość futra. Hodowcy mogliby powiększyć norkom klatki w ten sposób zapobiec ich samookaleczeniu się. Niestety wiązałoby się to z dodatkowymi kosztami, więc hodowcy wybierają tańszą opcję. Życie lisów hodowanych na fermach jest nie lepsze od życia norek. Lisy hodowlane często uciekają się do kanibalizmu, co jest związane z potwornymi warunkami "życia" w zatłoczonych klatkach. Szacuje się, że hodowcy tracą 20% hodowli. Połowa tych strat spowodowana jest kanibalizmem. Zwierzęta na farmie nie są w stanie zachowywać się w sposób naturalny, traktowane są one instrumentalnie, a nie żyjące i czujące istoty. Całe te cierpienie i śmierć służą tylko wyprodukowaniu luksusowego produktu które nie ma wcale praktycznego zastosowania. Ciekawe jak posiadacze futer mogą uwielbiać swoje zwierzęta domowe i jednocześnie popierać proceder torturowania i zabijania innych zwierząt. Fermy lisie są zakazane w Holandii i dlatego wszystkie musiały być zlikwidowane do 2004 roku. Od 01.01.2000 r. hodowla lisów jest nielegalna w Szwecji. W Austrii w związku z pro-zwierzęcymi ustawami nie ma ferm lisich . Wielka Brytania zakazała hodowli zwierząt futerkowych w grudniu 2000 r. Tego typu działania potwierdzają, że dobro zwierząt hodowlanych jest ważnie dla wielu ludzi. Trzeba pamiętać że śmierć tych zwierząt jest horrorem - najczęściej stosowaną metodą zabijania lisów jest analne porażenie prądem.Norki są zwykle zagazowywane np. spalinami samochodowymi, trute, łamie się im kark lub dusi (wszystkie chwyty dozwolone byle by tylko futra nie zniszczyć). Hodowcy szynszyli dumnie przyznają że większość szynszyli zabijana jest przez łamanie karku lub rażenie prądem. Wielu hodowców przypina metalowe klamry do uszu i do genitalni szynszyli by wykonać egzekucje. Ponieważ szynszyle są małe potrzeba aż 100 osobników po to by uszyć jedno futro. Przemysł futrzarski uważa że jest to "humanitarne". Pomimo prób umniejszania przez przedstawicieli przemysłu futrzarskiego cierpienia zadawanego zwierzętom, strasznej prawdy nie da się ukryć.