Czarna alchemia - składniki psiego szamponu

W regulacjach prawnych w przypadku zwierzęcych kosmetyków nie ma konieczności poddawania ich restrykcyjnym badaniom jak jest w przypadku kosmetyków przeznaczonych dla ludzi. Nie jest nawet wymagane podawanie składu chemicznego produktów czyli tzw. składu lub INCI ( International Nomenclature of Cosmetic Ingredients ). W tym sektorze panuje więc zupełna wolność – czyli sprowadza się do zasady jak najtaniej a to oznacza mało szlachetne półprodukty. Na opakowaniu piękny opis dobroczynnych skutków a w środku… Zwierzęta mają mniej odporną skórę na działanie szkodliwych czynników niż my ludzie. To co nam nie zaszkodzi - a przynajmniej nie natychmiast - u zwierząt może doprowadzić do zmian i chorób skórnych a nawet chorób wewnętrznych. My ludzie zaczynamy powoli poszukiwać naturalności. Wybieramy coraz częściej naturalne kosmetyki robione w małych manufakturach. Mają większe właściwości pielęgnacyjne i przede wszystkim nie szkodzą. Uważajmy więc również na to co fundujemy naszym zwierzakom. Dla zwierząt można już kupić naturalne mydła do kąpieli na bazie różnych maseł i olejów. W podpatrywaniu rynku zajrzałam na jedną platformę handlową w internecie jakie szampony dla zwierząt najlepiej się sprzedają. Jest jedna firma, która produkuje szampony dla psów nawet dla różnych kolorów sierści. Mają całkiem niezłą klientelę. I jak przystało na poważną firmę mają nawet na stronie podany skład szamponu – co się niezmiernie chwali. Oto on: Aqua, Sodium Laureth Sulfate, Disodium Laureth Sulfosuccinate, Cocamide DEA, Miparaulyl Sulfate, Laureth-13, Disodium Cocoamidodiacetat, Soyamide DEA, Glycol Stearate, Cocoamide MEA, Propylene Glycol, Sodium Chloride, Panthenol, Parfum, Methylisothiazolinone, Methylchloroisothiazolinone, C.I. 42090. Na dworze jesiennie chłodno i siąpająco, pogrzebałam więc trochę w internecie i rozebrałam na części pierwsze skład tego myjąco-pielęgnacyjnego specyfiku. Brzmi chwilowo naukowo ale warto się z tym zapoznać tym bardziej, że część tych składników zawierają również kosmetyki przeznaczone dla nas. Co się kryje pod tymi nazwami rodem prosto z czarnej alchemii ;) ? Aqua – rzecz jasna - woda. Sodium Laureth Sulfate – Anionowa substancja powierzchniowo czynna. Często stosowana również w chemii gospodarczej, ze względu na niski koszt produkcji. Działanie kosmetyczne: Jedna z najpopularniejszych substancji myjących - usuwa zanieczyszczenia z powierzchni skóry i włosów Funkcja w kosmetyku: Substancja o dobrych właściwościach pianotwórczych. Bezpieczeństwo: W wielu publikacjach internetowych mowa jest o rakotwórczym działaniu Sodium Laureth Sulfate. Jednak są to informacje niezweryfikowane, ponieważ w publikacjach naukowych SLES nie powoduje działania rakotwórczego. Może jedynie wywoływać ewentualne działanie drażniące. Jednak zdaniem wielu w tym i chemików substancja ta działa szkodliwie na skórę i zaburza jej funkcje. OPIS wg chemików: Sodium Laureth Sulfate jest to ufraktant anionowy w skrócie powszechnie znany jako SLS. Jest obecny niemal w każdym toniku, balsamie, żelu myjącym, zmywaczu, szamponie i płynie do kąpieli. To bardzo silny detergent syntetyczny, stosowany od dawna w przemyśle do odtłuszczania i mycia urządzeń oraz pomieszczeń. Na skórę również działa silnie – odtłuszcza, działa antyseptycznie i przeciwgrzybicznie. Występuje również w płynie do naczyń. Powoduje przesuszenie skóry, zaburza wydzielanie łoju i potu, upośledza czynności gruczołów apokrynowych, podrażnia skórę, wywołuje świąd i wypryski. Przyczynia się do powstawania plam, guzków zapalnych i cyst ropnych (w tym prosaków). Szczególnie szkodliwie działa na skórę dzieci, niemowląt oraz na skórę w okolicach narządów płciowych. Powoduje podrażnienie oczu i zapalenie spojówek. W razie dostania się do jamy nosowej, np. podczas mycia powoduje nieżyt nosa. Przenika ze skóry do krwi wywołując działanie ogólne. Ulega kumulacji w ustroju. Jest metabolizowane w wątrobie. Uszkadza układ nerwowy i układ odpornościowy skóry. Obniża stężenie estrogenów, może wzmagać niekorzystne objawy menopauzy. Wcierane w piersi i narządy płciowe może indukować nowotwory i uszkadzać spermatogenezę oraz owogenezę. Uszkadzaj osłonki włosów powodując łamliwość i rozdwajanie włosów. SLS i SLES wchodzące w skład kosmetyków mogą być zanieczyszczone rakotwórczymi dioksanami (dioxane). SLS są mutagenami uszkadzającymi materiał genetyczny. Potocznie dodając – jeżeli dodatkowo Sodium Laureth Sulfate nie jest odpowiednio zró(a)noważony z innymi składnikami szamponu, mydła – może usuwać naskórek razem ze skórą. Disodium Laureth Sulfosuccinate - nazwa zwyczajowa: sól disodowa sulfobursztynianu oksyetylenowanego alkoholu laurylowego. Jest to anionowa substancja powierzchniowo czynna. Substancja wrażliwa na zmiany pH. Działanie kosmetyczne: Substancja myjąca - usuwa zanieczyszczenia z powierzchni skóry i włosów. Bardzo łagodna dla skóry i błon śluzowych. Funkcja w kosmetyku: Hydrotrop - substancja dodawana do kosmetyku w celu poprawy klarowności. Substancja pianotwórcza, stabilizująca i poprawiająca jakość piany w mieszaninie z niejonowymi substancjami powierzchniowo czynnymi OPIS wg chemików: detergent z tej samej grupy co SLS, wiele słabszy ale nadal anionowy. Zawiera proteiny, które mogą uczulać Cocamide DEA – nazwa zwyczajowa: Dietanoloamid kwasów tłuszczowych z oleju kokosowego. Jest to niejonowa substancja powierzchniowo czynna. Substancja umiarkowanie lipofilowa, słabo rozpuszcza się w wodzie. Niestabilna chemicznie. Funkcja w kosmetyku: Substancja pianotwórcza, stabilizująca i poprawiająca jakość piany w mieszaninie z anionowymi substancjami powierzchniowo czynnymi. Pełni rolę modyfikatora reologii (czyli poprawia konsystencję) w preparatach myjących, zawierających anionowe substancje powierzchniowo czynne, dzięki tworzeniu tzw. mieszanych miceli. Regulacje prawne: Składnik dozwolony do stosowania w kosmetykach w ograniczonym stężeniu. Znajduje się na liście substancji dozwolonych do stosowania w kosmetykach wyłącznie w ograniczonej ilości, zakresie i warunkach stosowania. Maksymalne stężenie amin drugorzędowych w produkcie gotowym nie powinno przekraczać 0,5%, także maksymalne stężenie amin drugorzędowych nie powinno przekraczać 5% (dotyczy surowców). Ponadto substancji nie należy stosować z substancjami nitrozującymi. Maksymalna zawartość nitrozoaminy nie powinna przekraczać 50 mikro g/kg. Substancja nie powinna być przechowywana w pojemniku zawierającym azotyny Opis wg chemików: Cocamide DEA dodawany jest do kosmetyków jako emulgator i detergent. Dla zmylenia konsumentów do nazwy chemicznej dodawany jest przedrostek sugerujący niby naturalne pochodzenie substancji syntetycznej. W połączeniu z innymi związkami azotowymi (np. obecnymi także w kosmetykach) tworzy rakotwórcze (kancerogenne) nitrozaminy. Działa drażniąco na błony śluzowe i skórę w pachwinach wywołując pokrzywkę i świąd. Nie stosować w czasie laktacji i ciąży. Dodam, że w regulacjach prawnych jest okreslona ilość tego składnika w kosmetyku. Jest ona bardzo niska. Według obowiązującego prawa skład INCI musi być podawany w odpowiedniej kolejności – od składników, których jest najwięcej do tych których jest najmniej. Cocamide DEA jest w tym produkcie już na 3 miejscu. Można przypuszczać, że jego dozwolona dawka została przekroczona. Miparaulyl Sulfate – należy również do silnych detergentów. W prostym rozumieniu są to mocne zdzieraki, które domyją włosy i skórę aż do skrzypienia. Dokładnie odtłuszczają skórę i działają wysuszająco. Laureth-13 – Nazwa zwyczajowa: Alkohol laurylowy oksyetylenowany 13 molami tlenku etylenu stosowany jako emulgator w kosmetykach. Niejonowa substancja powierzchniowo czynna. Substancja hydrofilowa, rozpuszczalna w wodzie. Wrażliwa na zmiany pH - w niskim pH jest stabilna, w wysokim ulega rozpadowi (hydrolizie). Odporna na twardą wodę, zawierającą głównie jony wapnia i magnezu Działanie kosmetyczne: Substancja myjąca - usuwa zanieczyszczenia z powierzchni skóry i włosów Funkcja w kosmetyku: Emulgator O/W, składnik umożliwiający powstanie emulsji. Emulsja to forma fizykochemiczna, która powstaje przez połączenie (wymieszanie) fazy wodnej z fazą olejową. Przykładem emulsji kosmetycznych są kremy, mleczka, balsamy. Substancja pianotwórcza, stabilizująca i poprawiająca jakość piany w mieszaninie z anionowymi substancjami powierzchniowo czynnymi. Pełni rolę modyfikatora wlaściwości reologicznych (czyli poprawia konsystencję, powodując wzrost lepkości) w preparatach myjących, zawierających anionowe substancje powierzchniowo czynne, dzięki tworzeniu tzw. mieszanych miceli. Jest pochodnym tłuszczów kokosowych. Pełni funkcję łagodzącą ładunek detergentów anionowych, stabilizuje mieszankę, jest bardziej emulgatorem niż detergentem. Niestety - chociaż sam z siebie łagodny – Laureth-13 może zwiększyć potencjał drażniący SLSów ( czyli detergentów wymienionych wyżej ). Disodium Cocoamidodiacetat – jest substancją powierzchniowo czynną. Polepsza pienistość kosmetyku, działa antystatycznie. Nisko toksyczny, łatwo ulega biodegradacji. Działa łagodząco dla innych substancji powierzchniowo czynnych. Soyamide DEA - łagodny surfaktanty do kosmetyków czyszczących i pielęgnujących; szczególnie dla szamponów, płynów kąpielowych, produktów dziecięcych, past do zębów Glycol Stearate - nazwa zwyczajowa: stearynian glikolu etylenowego. Niejonowa substancja powierzchniowo czynna. Substancja umiarkowanie lipofilowa, nierozpuszczalna w wodzie. Wrażliwa na zmiany pH - w niskim pH jest stabilna, w wysokim ulega rozpadowi (hydrolizie). Odporna na twardą wodę, zawierającą głównie jony wapnia i magnezu. Działanie kosmetyczne: Emolient tzw. tłusty. Jeśli jest stosowany na skórę w stanie czystym, może być komedogenny, czyli sprzyjać powstawaniu zaskórników. Zastosowany w preparatach do pielęgnacji skóry i włosów tworzy na powierzchni warstwę okluzyjną (film), która zapobiega nadmiernemu odparowywaniu wody z powierzchni (jest to pośrednie działanie nawilżające), przez co kondycjonuje, czyli zmiękcza i wygładza skórę i włosy. Substancja stosowana jako renatłuszczająca w preparatach myjących. Proces mycia powoduje usunięcie m.in. substancji tłuszczowych, dlatego stosuje się substancje renatłuszczające, które odbudowują barierę lipidową Funkcja w kosmetyku: Emulgator W/O, składnik umożliwiający powstanie emulsji. Emulsja to forma fizykochemiczna, która powstaje przez połączenie (wymieszanie) fazy wodnej z fazą olejową. Przykładem emulsji kosmetycznych są kremy, mleczka, balsamy. Substancja pianotwórcza, stabilizująca i poprawiająca jakość piany w mieszaninie z anionowymi substancjami powierzchniowo czynnymi. Pełni rolę modyfikatora reologii (czyli poprawia konsystencję) w preparatach myjących, zawierających anionowe substancje powierzchniowo czynne lub elektrolity (np. chlorek sodu), dzięki tworzeniu tzw. mieszanych miceli. Substancja zmętniająca - nadaje perłowy kolor kosmetykom Cocoamide MEA – nazwa zwyczajowa: dietanoloamid kwasów tłuszczowych z oleju kokosowego. Nadaje emulsjom lepkości, stabilizuje ją i poprawia pienistość. Niejonowa substancja powierzchniowo czynna. Substancja umiarkowanie lipofilowa, słabo rozpuszcza się w wodzie. Niestabilna chemicznie. Działanie kosmetyczne: Substancja myjąca - usuwa zanieczyszczenia z powierzchni skóry i włosów. Substancja stosowana jako renatłuszczająca w preparatach myjących. Proces mycia powoduje usunięcie m.in. substancji tłuszczowych, dlatego stosuje się substancje renatłuszczające, które odbudowują barierę lipidową. Funkcja w kosmetyku: Substancja pianotwórcza, stabilizująca i poprawiająca jakość piany w mieszaninie z anionowymi substancjami powierzchniowo czynnymi. Pełni rolę modyfikatora reologii (czyli poprawia konsystencję) w preparatach myjących, zawierających anionowe substancje powierzchniowo czynne, dzięki tworzeniu tzw. mieszanych miceli. Regulacje prawne: Składnik dozwolony do stosowania w kosmetykach w ograniczonym stężeniu. Znajduje się na liście substancji dozwolonych do stosowania w kosmetykach wyłącznie w ograniczonej ilości, zakresie i warunkach stosowania. Maksymalne stężenie amin drugorzędowych w produkcie gotowym nie powinno przekraczać 0,5%, także maksymalne stężenie amin drugorzędowych nie powinno przekraczać 5% (dotyczy surowców). Ponadto substancji nie należy stosować z substancjami nitrozującymi. Maksymalna zawartość nitrozoaminy nie powinna przekraczać 50 mikro g/kg. Substancja nie powinna być przechowywana w pojemniku zawierającym azotyny Propylene Glycol - nazwa chemiczna: 1,2-propanodiol, nazwa zwyczajowa: glikol propylenowy. Alkohol dwuhydroksylowy Działanie kosmetyczne: Hydrofilowa substancja nawilżająca skórę. Ma zdolność przenikania przez warstwę rogową naskórka, dzięki czemu pełni rolę promotora przenikania - ułatwia w ten sposób transport innych substancji w głąb skóry. Funkcja w kosmetyku: Humektant - zapobiega krystalizacji (wysychaniu) masy kosmetycznej przy ujściu butelki, tuby itp. Wspomaga działanie konserwujące poprzez obniżenie aktywności wody, która jest doskonałą pożywką dla drobnoustrojów. Bezpieczeństwo: Glikol propylenowy jest bezpieczny do stosowania nawet w stężeniu 50% w gotowym preparacie. Może powodować podrażnienia, jeżeli nakładany jest na skórę chorobowo zmienioną. Ostatni podpunkt kłóci się z opinią chemików: OPIS wg chemików: Stosowane w wielu kosmetykach jako rozpuszczalnik. Działają rakotwórczo. Silnie toksyczny w razie spożycia (uszkadza wątrobę, układ nerwowy i nerki). Resorbują się ze skóry do krwi i limfy. Uszkadzają nabłonki, tkankę łączną i mięśniową. Zastosowane na skórę wysuszają naskórek, ale równocześnie podrażniają gruczoły łojowe i apokrynowe wywołując stan zapalny i wysięki wokół gruczołów. Uszkadzają powłoczki włosów. Wywołują podrażnienie naskórka i skóry właściwej, świąd i kontaktowe (alergiczne) zapalenie skóry. Łój i złuszczone keratynocyty z glikolami tworzą substancję zatykająca ujścia gruczołów. W pachwinach i wokół narządów płciowych powodują wypryski drobnopęcherzykowe przechodzące potem w strupki i rozpadliny. Kosmetyki zawierające glikol propylenowy w razie dostania się do oczu powodują zapalenie gałki ocznej i spojówek, co objawia się łzawieniem, pieczeniem, świądem i opuchnięciem powiek. Uszkadzają strukturę lipidowo-proteinową błon komórkowych. Wdychane podczas używania aerozoli z kosmetykami uszkadzają nabłonki układu oddechowego i powodują kaszel oraz nieżyt. Uszkadzają komórki krwi i szpik kostny. W neuronach i w mięśniach zaburzają procesy przewodzenia podniet i proces skurczu. Nie stosować w czasie laktacji i ciąży. Sodium Chloride – sól kuchenna. Nazwa chemiczna: sól sodowa kwasu chlorowodorowego, nazwa zwyczajowa: chlorek sodu. Nieorganiczny związek chemiczny. Występuje w postaci bezbarwnych kryształów. Dobrze rozpuszcza się w wodzie. Działanie kosmetyczne: Substancja stosowana w preparatach do higieny jamy ustnej jako substancja polerująca oraz redukująca nieprzyjemny zapach. Funkcja w kosmetyku: Modyfikator reologii. Wpływa na konsystencję kosmetyków myjących - powoduje wzrost lepkość w preparatach zawierających anionowe substancje powierzchniowo czynne. Działa antystatycznie. Może podrażniać skórę. Często w kosmetykach używa się tańszej soli drogowej. Kosmetyków dla zwierząt i tak przecież nikt nie bada. Panthenol - nazwa zwyczajowa: Pantenol. Prekursor witaminy B5 (kwasu pantotenowego), prowitamina B5. Pantenol po wniknięciu w skórę jest przekształcany do kwasu pantotenowego. Oba związki wykazują to samo działanie biologiczne. Witamina B znajduje się w każdej żywej komórce. Działanie kosmetyczne: Hydrofilowa substancja nawilżająca. Substancja aktywna, wywołuje efekt kosmetyczny na skórę,: działanie przeciwzapalne, przyspiesza procesy regeneracji naskórka. Pantenol wykorzystywany jest w preparatach do pielęgnacji skóry i włosów, dzięki zdolności wnikania w ich strukturę. Nadaje skórze uczucie gładkości. Funkcja w kosmetyku: Humektant - zapobiega krystalizacji (wysychaniu) masy kosmetycznej przy ujściu butelki, tuby itp. Działa nawilżająco na skórę. Parfum - środki zapachowe niewiadomego pochodzenia. Tym terminem określa się składniki zapachowe, najczęściej syntentyczne. Często pod tą nazwą kryją się substancje silnie uczulające (alergeny) lub kancerogenne. To chemiczne imitacje zapachów Methylisothiazolinone - nazwa chemiczna: 2-metylo-2H-izotiazol-3-on, nazwa zwyczajowa: metyloizotiazolinon. Substancja rozpuszczalna w wodzie, stabilna chemicznie. Rozpadowi ulega w temperaturze powyżej 155 ºC. Działanie kosmetyczne: Substancja konserwująca, która uniemożliwia rozwój i przetrwanie mikroorganizmów w czasie przechowywania produktu. Chroni kosmetyk przed wtórnym zakażeniem bakteryjnym – mikroorganizmami, które mogą być wprowadzane do produktu poprzez kontakt produktu ze skórą (np. w czasie nabierania kremu palcem) lub otoczeniem. Funkcja w kosmetyku: Substancja konserwująca Regulacje prawne: Składnik znajduje się w wykazie substancji konserwujących dozwolonych w produktach kosmetycznych z ograniczeniami (załącznik V do Rozporządzenia Parlamentu i Rady (WE) nr 1223/2009 dotyczącego produktów kosmetycznych). Jego dopuszczalne maksymalne stężenie w preparacie gotowym do użycia wynosi 0,01% (100 ppm). Występuje też w mieszaninie z pochodną chlorową – methylchloroisothiazolinone (w stosunku 3:1, 5-chloro-2-metylo-3(2H)-izotiazolonu i 2-metylo-3(2H)-izotiazolonu). Maksymalne stężenie mieszaniny w produkcie gotowym wynosi 0,0015% (15 ppm). Bezpieczeństwo: W opinii Komitetu Naukowego ds. Produktów Konsumenckich z 2004 roku substancja została uznana za bezpieczną dla zdrowia ludzi. Nie wykazuje żadnego działania genotoksycznego, a badania przeprowadzone z jej udziałem wykazały, że tylko w niewielkim stopniu penetruje przez barierę naskórkową. Doniesienia środowisk medycznych odnośnie wzrostu reakcji alergicznych na ten konserwant spowodowały, że Komitet Naukowy ds. Produktów Konsumenckich ponownie poddał konserwant ocenie. Na jej podstawie Cosmetics Europe, the Personal Care Association (europejskie stowarzyszenie przemysłu kosmetycznego) rekomenduje, aby producenci stopniowo wycofywali MIT z kosmetyków niespłukiwanych. link do artykułu o epidemii uczuleń na ten składnik: http://www.lys-london.com/blog/industry-news/mi-the-truth/ Methylchloroisothiazolinone - nazwa chemiczna: 5-chloro-2-metylo-3(2H)-izotiazolon, nazwa zwyczajowa: metylochloroizotiazolinon Substancja rozpuszczalna w wodzie. Bezpieczna dla środowiska - biodegradowalna. Funkcja w kosmetyku: Substancja konserwująca, która uniemożliwia rozwój i przetrwanie mikroorganizmów w czasie przechowywania produktu. Chroni również kosmetyk przed zakażeniem mikroorganizmami, które możemy wprowadzić przy codziennym użytkowaniu produktu (np.nabierając krem palcem). Regulacje prawne: Składnik dozwolony do stosowania w kosmetykach w ograniczonym stężeniu. Znajduje się na liście substancji konserwujących dozwolonych do stosowania z ograniczeniami w produktach kosmetycznych. Jego dopuszczalne maksymalne stężenie w gotowym produkcie to 0,0015% Według chemików posiada właściwości kancerogenne, mutagenne i silnie uczulające (alergen). Nie stosować w czasie laktacji i ciąży. C.I. 42090 – nazwa chemiczna: Dihydrogen (ethyl)[4-[4-[ethyl(3-sulphonatobenzyl)]amino]-2'-sulphonatobenzhydrylidene]cyclohexa-2,5-dien-1-ylidene](3-sulphonatobenzyl)ammonium, disodium. Syntetyczny, zielonkawoniebieski barwnik zakazany w niektórych krajach. Może wywoływać astmę, pokrzywkę, katar sienny, alergię. Toksyna wpływająca na układ nerwowy. Brak dowodów działania na ludzi. Ograniczone dowody działania rakotwórczego u zwierząt. Podsumowując ten szampon nie jest najlepszym wyborem. Są na rynku dostępne również inne – o mniej zjadliwym składzie ale nadal to chemia do której nasze zwierzęta nie są przyzwyczajone. Pamiętajmy o tym kupując kolejny specyfik tzw. myjąco-pielęgnacyjny, bo po krótszym lub dłuższym czasie znajdziemy się w poczekalni u weterynarza. Źródło: http://loveforpets.pl http://toxnet.nlm.nih.gov/ http://householdproducts.nlm.nih.gov/index.htm http://www.chuangyue.net/ http://luskiewnik.strefa.pl/acne/toksyny.htm http://www.kosmopedia.org/ http://www.dthc.eu/ http://cosmetics.specialchem.com/ http://ec.europa.eu/dgs/health_food-safety/index_en.htm Podziękowania dla www.loveforpets.pl