Kocia inteligencja

Czym jest inteligencja u kota? Tym, co wprawia nas w zdumienie, kiedy kot na chwile odcięty od dostępu do kuwety idzie do ludzkiej łazienki, a tam sika prosto do spływu wanny, nie pozostawiając przy tym ani kropli uryny poza jego obrębem. Kocia inteligencja jest też aktem samozwańczego naciskania łapami na klamkę od drzwi, przez które kot chce wyjść na dwór mimo zakazu ze strony Pana. Kot wie też, gdzie jest kuweta, jeżeli zmienia ona swoje położenie. Szybko odnajduje się w nowym miejscu, kiedy musi zrobić siusiu do prowizorycznej kuwety utworzonej z piasku. Można ze spokojnym sercem wypuścić go na dwór, sam wyhasa się wśród traw i drzew, a potem wróci na zawołanie do domu bez smyczy, która pomoże mu znaleźć drogę do niego. Powyższe przykłady ukazują wyraźnie, że kocia inteligencja jest szczególnego rodzaju. Wszystko co znajduje się w służbie kocich potrzeb i jest na drodze jego celów jest przez niego doskonale rozpoznawane, kojarzone i łączone w związki przyczynowo-skutkowe. Jest to wiec inteligencja, którą kot sam rozwija i dobiera sobie jej treści wedle własnego zamysłu. Również w tej dziedzinie kot bywa raczej głuchy na wołania właściciela. Kota domowego można wyuczyć pewnych zachowań, jednak musi to być w zgodzie z nim samym. Istnieją przy tym legendy, że kota domowego można by wytresować tak, jak psa. Ma to być jednak okupione dużą pracą i cierpliwością, a także świadomością, że kot jest zwierzęciem osobniczym i niezależnym, dlatego jeśli nie chce czegoś robić, to nie dlatego, że nie starcza mu inteligencji, ale dlatego, że nie widzi w tym dla siebie pożytku. Próbując wytresować kota w jakimś kierunku musielibyśmy potrafić odpowiedzieć mu na jego pytanie, które brzmi: "a co ja będę z tego miauuu?". Busolą inteligencji kota jest więc spodziewana w efekcie jej uruchomienia przekąska. Jeżeli chcemy by kot coś dla nas zrobił, a on ma pewność, że na końcu tej drogi znajdzie się jedzenie, to wykona zalecaną czynność. Z drugiej strony kot jest mistrzem manipulacji i doskonale tresuje człowieka do poddania się porządkowi rutyny, którą on nam wyznacza. Kot kojarząc swoje zachowanie z daną reakcją ze strony właściciela, uczy się powtarzać je w taki sposób, by wywołać pożądaną dla siebie reakcję Pana. Jeżeli zauważy, że w nocy jest wyprowadzony na dwór ze względu na bieganie po łóżku, następnego dnia „dziobie” pazurami po nogach, żeby właściciel wstał i otworzył mu wszystkie drzwi na podwórze. Co ciekawe, niezależnie od tego, po której stronie łóżka danej nocy śpimy, kto zawsze „dziobie” w nasze nogi, które nigdy nie mylą mu się z głową. Rozumie on więc człowieka i przede wszystkim czuje jego granice. Oznacza to, że posiada w stosunku do niego coś na kształt empatii. Znakomicie rozpoznaje również intencje człowieka. Koty posiadają także pamięć krótko - oraz długo - trwałą. Przechowują nowe informacje przez 16 godzin, mają wspomnienia, które sięgają dziesięciu lat. Prawdopodobnie koty mają również sny, na co wskazują szybkie ruchy gałek ocznych podczas spania, które występują u człowieka w fazie śnienia. Choć więc koty w testach na inteligencję wypadają słabo, to nie są one miarą ich mądrości. Tak jak nie podlegają one smyczy, tak nie podlegają testom na inteligencję. I tak jak same znajdują drogę do swojego domu, tak same tworzą miarę dla swojej inteligencji.