Pochodzenie

Tureckie koty mają wiele cech szczególnych. Ich najbardziej właściwe umaszczenie jest białe zaś oczy niebieskie lub złote. Mają wielki, piękny ogon, który przypomina niekiedy tren sukni ślubnej. W związku z tym kot ten idzie przez całe życie jakby wędrował małżeńskim kobiercem. W istocie łączy on w sobie turecką barbarzyńskość z jej zwiewnym delikatnym pięknem.

Jest to rasa tak stara, że jej przedstawiciel siedział jeszcze na kolanach Mahometa, który w ukryciu przez Allachem z nabożnym spokojem odciął sobie rękaw, na którym spała jego turecka kotka. Nic więc dziwnego, że Turcy spodziewają się, że ich zmarły w 19938r. pierwszy republikański prezydent powróci właśnie w majestacie Angorczyka.

Bardzo ciekawe jest to, że turecka angora jest bezpośrednim przodkiem kota Perskiego, który prawie pozbawił go rasowego życia. Na świecie tak zainteresowano się Persami, że zaczęto uważać Turczyka za jego nieudane wcielenie. Sytuacja stała się tak trudna, że w 1917 roku rząd Turecki musiał nakazem rozdzielić Perskie od Angorskiego i objął białą rasę ochroną oraz mianem dobra narodowego. Dzisiaj śmiało można powiedzieć, że tureckie angory mają swoje miejsce w świecie, który znały od zawsze. Podjęto nawet program czystości rasy, który pozwoliłby zachować pierwotny wygląd tego kota.

Należy jeszcze podkreślić, że nazwa Angora wywodzi się ze starożytnej nazwy stolicy Turcji. Choć dzisiaj jest to Ankara, to w nazwie kota zachowała się jeszcze dawna turecka dostojność oraz wielkość. Turcy określają więc białego kota mianem pierwotnej nazwy swojej stolicy, tak jakby miał on wcielać całą jej tradycję oraz historię.

Pierwsze koty tureckie trafiły do Europy już w XVII wieku, jednak dopiero po odrodzeniu rasy w latach 50. i 60. zyskały uznanie w oczach federacji felinologicznych. Pierwsza zrobiła to organizacja CFA, która uznała Turków w 1972 roku. Sześć lat później przyjęto także odmiany barwne tych kotów. W Europie rasę uznano dopiero w 1982 roku, zaś jej odmiany barwne jeszcze później, bo w 1993 roku.

Wzorzec rasy

Wrażenia ogólne

Uznaje się wszystkie umaszczenia tej rasy, jednak najbardziej pierwotną i docenianą jest jej biała odmiana. Kot ten charakteryzuje się dodatkowo pięknym, puszystym ogonem, kryzą wokół szyi oraz „portkami” na udach.

Głowa

Trójkątna, delikatne rysy z prostym nosem. Czaszka dość płaska, broda zaokrąglona, a jej koniec tworzy z nosem linie prostą. Nos długi i prosty ze słabo zaznaczonym przełomem. Szyja smukła udekorowana kryzą.

Uszy

Duże oraz szerokie u podstawy i spiczasto zakończone, z kępkami włosów wewnątrz małżowiny.

Oczy

W kształcie migdałów, nierzadko podkreśla się ich pełne wyrazu spojrzenie; są lekko skośnie osadzone, a ich kolor zawsze dostosowany jest do umaszczenia. Spotyka się kolor niebieski, złoty lub dwubarwny.

Tułów

Długi i smukły, klatka piersiowa i biodra niezbyt szerokie, całe ciało musi sprawiać wrażenie gibkości i lekkości.

Kończyny

Długie i muskularne, tylnie nieco dłuższe od przednich. Łapy są małe i owalne, z kępkami sierści między palcami.

Ogon

Długi, obficie porośnięty sierścią, zwęża się spiczasto.

Szata

Półdługa, lśniąca i jedwabista, bez podszerstka, nieco dłuższa na szyi, piersi i tylnich kończynach. Charakterystyczna dla rasy jest kryza wokół szyi oraz „portki” na udach. Dopuszcza się wszystkie rodzaje umaszczenia.

Charakter i temperament

Angora mimo swej wyniosłości to kot bardzo psotny i wścibski, lubiący obserwować wszystko, co robi jego właściciel. Turek ten wejdzie za swoim Panem nawet do kąpieli. I choć nie oznacza to poddańczego oddania, to pokazuje, że kot ten nawiązuje czułą przyjaźń z jedną wybraną przez siebie osobą. Nie zmienia to faktu, że uwielbia wszystkich ludzi, szczególnie otwarty jest na dzieci. Przyjmie każdego gościa domu, ale bywa, że stanie się wobec nich nieufny. Są to jednak rzadkie przypadki podyktowane raczej wyjątkiem niż regułą. Tureckie angory są bardzo inteligentne i mogą uczyć się wielu sztuczek.

Pielęgnacja

Kot turecki jest łatwy w pielęgnacji. Półdługa szata nie kołtuni się, dlatego nie trzeba jej nadmiernie wyczesywać. Sytuacja ta zmienia się latem, kiedy Angora zrzuca z siebie starą sierść. W cieplejszym klimacie jest mu bardzo gorąco, dlatego utrata sierści jest dość znaczącą próbą „ściągnięcia z siebie zimowego płaszcza”. W przypadku posiadania kota o białym umaszczeniu konieczne jest sporadyczne mycie go w celu utrzymania świeżości futra. Należy podkreślić, że na ogół są to koty bardzo zdrowe. Potrafią one wytrzymywać długie okresy mroźnych zim w górach. Spotykane dolegliwości u Turków, to ataksja i kardiomiopatia przerostowa.

Kot Turecka Angora - Turkish Angora Cat (TUA)