Święty Kot Birmański - Sacred Birman Cat (SBI)

Święty Kot Birmański - Sacred Birman Cat (SBI)
Oceń
(Ocena: 5, Głosów: 1)

Pochodzenie

Po raz pierwszy koty birmańskie zawitały do Europy w 1919 roku, jako dar od mnichów z Burmy dla badacza Augusta Pavie. To z nich powstała europejska rasa kociąt birmańskich, które uznano za takie w 1925 roku przez Federation of Feline Franaise na Wystawie Kotów Rasowych w Paryżu. Po drugiej wojnie światowej sytuacja powtórzyła się i w całej Europie zostały tylko dwa koty rasy birmańskiej. Była to para Orloff i Xenia de Kaaba. To z nich, jak z Adama i Ewy, wywodzą się wszystkie współczesne koty birmańskie, które w 1950 roku uzyskały miano Świętego kota Birmańskiego.

Święty Birmańczyk jest uwielbiany przez amerykanów ze Stanów Zjednoczonych, w których znajduje się on siódmy na liście najchętniej hodowanych. We Francji Birmańczyk uznawany jest za Rolls-Royce’a wśród kocich ras. Kot ten wygląda i zachowuje się arystokratycznie, a przy tym nawiązuje głęboką wieź z człowiekiem.

W Polsce hodowle świętych Birm rozpoczęła pani Irena Nalewaj, które sprowadziła z Holandii kocura Kazu van Moustache oraz czekoladową kotkę Heidi of Midway. Kolejni Birmańczycy pojawili się w naszym kraju za sprawą Izabeli Hermanowskiej, a później dzięki Barbarze Mikołajczyk. Dopiero po 2000 roku sprowadzanie kotów tej rasy odbyło się na większą skalę. Obecnie w Polsce zarejestrowanych jest 107 przedstawicieli świętych kotów.

Wzorzec rasy

Wrażenia ogólne

Grupa kotów długowłosych. Wyróżnia się smuklejszą sylwetką, węższym pyszczkiem oraz charakterystycznym ubarwieniem. Waży od 3 do 6 kg. Kot birmański jest szczególnym kotem nie tylko ze względu na swój święty urok, ale także dlatego, że jego wzorzec należy prawdopodobnie do najbardziej rygorystycznych. Wszyscy przedstawiciele tej rasy posiadają szczególne umaszczenie: coloupoint. Futro na grzbiecie ma kolor skorupki od jajka lub złoty, a jego intensywność zależy od odmiany barwnej. Łapki, pyszczek, ogon i uszy mają ciemniejsze znaczenia. Birma wyróżnia się także dodatkowymi znaczeniami na łapkach. Każdy kot ma na przednich kończynach śnieżnobiałe rękawiczki, które nie mogą wystawać poza linię palców. Na tylnych łapkach kot ten posiada tzw. „ostrygi”, a więc białe znaczenia które z przodu nie mogą przekraczać linii palców, a z tyłu tylnej łapy rozciągają się od stawu skokowego i mają ostre zakończenia.

Głowa

Silna, szeroka, okrągła czaszka z pełnymi policzkami.

Uszy

Średniej wielkości o zaokrąglonych czubkach, trochę przechylone do przodu. Uszy Birmańczyka powinny być dłuższe niż szersze.

Oczy

Szafirowe, prawie okrągłe w kształcie, szeroko otwarte.

Nos

Średniej długości, rzymski.

Tułów

Wydłużony.

Szata

Beżowo-złota z ciemnymi oznakami (seal-point) lub niebieskawo-biała z niebieskoszarymi oznakami (blue-point). Oznaki występują na pyszczku, uszach, łapach i ogonie.

Charakter i temperament

Kot ten jest zwierzęciem bardzo towarzyskim, lubiącym obecność ludzi, szczególnie gdy on sam może stać się centrum ich uwagi. Kot ten bardzo źle się czuje pozostawiony sam sobie. Nie tylko chodzi za swoim właścicielem, ale też szuka z nim kontaktu wzrokowego. Szafirowymi oczami długo i cierpliwie wpatruje się w ukochanego opiekuna. Choć więc ten święty kot uwielbia pieszczoty ze wszystkich rąk ludzkich, to jednak najwylewniejszą miłością obdarza jedną, wybraną przez siebie osobę. Birmańczyk uwielbia uwagę i potrafi się jej domagać wskakując na klawiaturę albo na kolana swemu właścicielowi. Lubi rozmawiać dlatego komunikuje poprzez miauczenie lub gruchanie wszystkie swoje stany. Tak jak większość kotów Birmańczycy na początku nie tolerują nowych zwierząt w rodzinie, jednak z czasem uczą się ich obecności, a potem nawet zaprzyjaźniają. Kotki gorzej znoszą obecność nowego osobnika, kocury natomiast lżej. Kot ten świetnie odnajdzie się w rodzinach pokoleniowych, mieszkających pod jednym dachem.

Pielęgnacja

Szata świętego Birmańczyka nie ma skłonności do kołtunienia, dlatego kota należy czesać mniej więcej raz w tygodniu, aby pomóc mu w usuwaniu martwego włosa. Kot ten nie posiada podszerstka, dlatego też nie lubi zimna. Z tego powodu jest osobnikiem lubiącym domowe ciepło. Unika wychodzenia na zewnątrz.

Komentarze